Клэм-чаўдэр вядомы яшчэ з XVIII стагоддзя як спадчына маракоў: саланіна (цяпер бекон) і галеты (цяпер крэкеры) былі на кожным караблі. Ну а малюскі – справа нажыўная. Па старых амерыканскіх рэцэптах гэты суп першапачаткова быў больш густы і падобны да смажаніны.

Назва «Clam chowder» складаецца з двух англійскіх словаў. «Сlam» у ЗША выкарыстоўваюць для азначэння любых прыдатных у ежу двухстворкавых малюскаў. Ну а «сhowder» (пахлёбка), у сваю чаргу, паходзіць ад французскага «Chaudiere» (вялікі рондаль).

Ёсць два асноўныя віды клэм-чаўдэраў: Новаанглійскі, ці Бостанскі клэм-чаўдэр, у які дадаюць малако, і больш малады Манхэтанскі клэм-чаўдэр, у якім прысутнічаюць памідоры.

Натуральна, прыхільнікі розных відаў клэм-чаўдэра вядуць адчайныя халівары.
Так, напрыклад, у штаце Мэн у 1939 годзе адзін палітык падаў у Палату прадстаўнікоў законапраект пра ўвядзенне крымінальнай адказнасці за дадаванне памідораў у суп з малюскамі.
У якасці пакарання вінаваты павінен быў выкапаць загадзя закапаную бочку з малюскамі ў часе прыліву, што немагчыма.
Праўда, скончылася усё звычайным конкурсам па прыгатаванні клэм-чаўдэраў, і Манхэтанскі клэм-чаўдэр быў ушчэнт разгромлены.

Такім чынам, ніжэй – Новаанглійскі, альбо Бостанскі клэм-чаўдэр.

Вядомы рускі кулінар канца XIX стагоддзя Ф. А. Зэст пісаў пра шчучыну:

«Мяркуючы па назве можна было б чакаць, што суп гэты гатуецца выключна са шчупака.
Насамрэч, хаця яго можна прыгатаваць і са шчупаком, звычайна бяруць для яго якую-небудзь іншую больш смачную рыбу. Чым тлумачыцца такая неадпаведнасць назвы – не ведаем…»

Густы сытны суп, які ядуць і гарачым, і халодным.
Падыходзіць для веганаў.

Суп дзяцінства…

Часам яго рабілі на ялавічным булёне з кавалкамі мяса, але мне запомніўся менавіта гэты, вегетарыянскі варыянт.

Абсалютна самадастатковы суп, не патрабуе ніякіх адмысловых запраў, аздобаў, дадаткаў і г.д.