У сваёй ідэі хасельбак (hasselbackspotatis) – гэта запечаная бульба, надрэзаная прыкладна на дзве траціны сваёй глыбіні на тонкія, веерападобныя лустачкі. Паводле асноўнай версіі, бульбу хасельбак прыдумалі ў… Read more “Швецыя: Запечаная бульба хасельбак (Hasselbackspotatis)”

Назва, хутчэй за ўсё, прыйшла з кнігі накшталт «Кухня Малдаўскай ССР».
Тым не менш, гэта класічная закуска, якая рэгулярна сустракаецца на актуальных малдаўскіх сайтах.

Далей – варыянт з зялёнай цыбуляй і кропам.

Начас — гэта закуска мексіканскага паходжання, якая складаецца з абсмажаных кавалачкаў кукурузнай аладкі (тарцільі), пакрытай соўсам (найчасцей сырным) альбо іншым начыннем.

Паводле легенды, страву прыдумалі ў Мексіцы, у гарадку П’едрас-Неграс, штат Каўіла. Месца дзеі — невялікі рэстаран пад назвай «El Moderno», якім кіраваў кухмістр Ігнасіа «Нача» Аная («Нача» — скарочаная форма імя «Ігнасіа»). Неяк увечары ва ўстанову завіталі сталыя кліенткі — жонкі амерыканскіх вайскоўцаў — і папрасілі што-небудзь перакусіць, хаця кухня была ўжо зачынена. Знаходлівы Игнасіа змяшаў сыр з кавалачкамі тарцільі, дадаў туды халапенья, разагрэў і падаў на стол. «Як гэта называецца?», — спыталі дамы, маючы на ўвазе страву. «Нача», — адказаў кухмістр, маючы на ўвазе сябе.

Нягледзячы на прастату ў прыгатаванні (а можа, і дзякуючы ёй), закуска імкліва набыла папулярнасць. Калі людзі жадалі замовіць яе, яны проста казалі: «Начас, калі ласка».

Сёння на радзіме начас, у П’едрас-Неграс, штогод праходзіць міжнародны фестываль начас – тры дні ў сярэдзіне кастрычніка, з канцэртамі і іншымі культурнымі мерапрыемствамі. Ну і, безумоўна, з конкурсам на самы вялікі начас.

Дарэчы, найвялікшую порцыю начас прыгатавалі ў 2012 годзе ў кампаніі Centerplate у Канзаскім універсітэце ў Лоўрэнсе, штат Канзас. Яна важыла 2127 кг і складалася з 347 кг чыпсаў нача, 184 кг сальсы, 147 кг памідораў, 416 кг мяса і бабоў і больш як 1000 кг сыра.

Ну а ў ЗША Нацыянальны дзень начас адзначаюць 6 лістапада.

Хумус (па-арабску حُمُّص, на іўрыце חומוס) – традыцыйная закуска левантыйскай кухні, якая ўключае ў сябе кухні Ярданіі, Лівана, Ізраіля, Ірака, Палестыны, Сірыі і паўднёвай Турцыі.

Слова «хумус» паходзіць ад арабскага «حُمُّص»‎, на лацініцы – «hummus», што і азначае «нут». Ну а паста тахіні (тахіна ці тхіна ў розных мовах) – гэта другі асноўны складнік хумусу, таму поўная яго назва на арабскай – «Хумус бі тахіні».

Самую першую згадку рэцэпта хумусу знайшлі ў Каірскіх кулінарных кнігах трынаццатага стагоддзя.

Старажытная традыцыйная армянская страва.

Несмотря на то, что во всем мире «жюльeн» (julienne) — способ нарезки овощей тонкой длинной соломкой, по старой советской традиции заведения общепита упрямо называют жюльeном грибы, морепродукты или курицу, запеченую в сметанном соусе. Иногда в старых советских рецептах вместо сметанного соуса встречается бешамель.

Тем не менее, такой вид жюльена на постсоветской территории давно приобрел статус классики.