Чэхія: Кулайда (Kulajda) – бульбяны суп з грыбамі

Суп родам з Паўднёвай Багеміі.

Гісторыкі лічаць, што найбольш верагоднае паходжанне назвы – ад дзеяслова «zakudlit» ці «zakulat» (загусціць, патаўсціць).

Але існуе і іншая версія яе ўзнікнення – паводле імя паўднёвачэшскай кухаркі нямецкага паходжання Адэлайды Кухавай, якое па-нямецку вымаўляецца як «Kuh Adelajde».
Якая з версій больш слушная, чэхі пакуль не вызначыліся.

У Маравіі гэты суп называюць «кудлаўкай», а ў паўднёвачэшскім раёне Пісека – «кулімайда».
Тым не менш, Інстытут чэшскай мовы бескампрамісна зацвердзіў для гэтага супу назву «кулайда». Давядзецца пакорліва пагадзіцца…

Нягледзячы на тое, што сёння асноўнымі кампанентамі лічацца бульба і грыбы, у самых старых знойдзеных рэцэптах гэтага супу грыбоў наогул не было. Але з грыбамі рэальна атрымліваецца смачней.

Эстонія: Тухлінот (Tuhlinott) – вараная са свінінай і цыбуляй бульба

Тухлінот (Tuhlinott) — гэта лагічны працяг кілатухліда. Абедзьве назвы паходзяць ад выспавай назвы бульбы – «тухлід» (tuhlid). У кантынентальнай Эстоніі яе звычайна называюць «картул» (kartul).

Класіка старой эстонскай кухні – ніякага абсмажвання, усё менавіта варыцца.
Спецыі і зеляніна дакладна ўказаныя – толькі кроп і маяран, што дае вельмі збалансаваны смак.

Літва: Жамойцкі халаднік са смажаным селядцом

Паходзіць з Жамойці на паўночным захадзе Літвы, па-літоўску назва гучыць як «zemaitijos šalta sriuba su silke».

Упершыню пакаштаваў у Паланзе, у кафэшцы «Lietuvos rytas», і быў здзіўлены і зачараваны незвычайнай свежасцю супчыка. З таго часу гэта адзін з маіх улюбёных халаднікоў.

Дарэчы, не бойцеся смажанага селядца – гэта зусім не страшна.