«Мерджымек чорбасы» менавіта так і перакладаецца – суп-пюрэ з чырвонай сачавіцы.

Вельмі старажытная страва, якая згадвалася яшчэ ў Старым Запавеце.
Паводле Кнігі, у Ісака было два сыны: Ісаў, старэйшы, і Якаў, малодшы.
Старэйшы сын па праве першародства меў атрымаць у спадчыну ўсю маёмасць і большасць прывілеяў свайго бацькі.
Неяк прыйшоў ён з палявання стомлены, злы і галодны, і раптам адчуў пах сачавічнага супу:

«І сказаў Ісаў Якаву: дай мне паесці чырвонага, чырвонага гэтага, бо я стаміўся.
Але Якаў сказаў: прадай мне цяпер жа сваё першародства.
Ісаў сказаў: вось, я паміраю, што мне з гэтага першародства?
Якаў сказаў: прысягні мне цяпер жа. Ён прысягнуў яму і прадаў першародства сваё Якаву.
Якаў даў Ісаву хлеба і сачавічнага супу. Ён паеў, папіў, устаў і пайшоў.
Так Ісаў занядбаў сваё першародства.»
Быццё 25:30-34

Выглядае на тое, што найдаражэйшы супчык у гісторыі атрымаўся (калі патрэбныя дэталі – Стары Запавет, чытаем пра лёсы Ісава і Якава).😉

Сёння гэта адзін з найбольш папулярных турэцкіх супоў. Яго можна сустрэць практычна ў кожнай забягалаўцы Стамбула.

• гарачая вада – 1 л
• чырвоная сачавіца – 1 шклянка
• цыбуля рэпкавая – 1 сярэдняя цыбуліна
• мука – 1 ст. л. без горкі
• морква – 1 сярэдняя
• таматавая паста – 0,5 ст. л. (па жаданні) – для яркага колеру і лёгкай кіслінкі
• масла сметанковае – 1 ст. л.
• соль, перац, спецыі (кмен, сухая мята)

Для соусу:

• масла сметанковае – 1 ст. л.
• папрыка – 0,5 ч. л.

---

Сачавіца павінна быць менавіта чырвоная: яна дробная, і яе не трэба папярэдне замочваць:

Сачавіцу добра прамыць у халоднай вадзе, пакуль вада не стане празрыстай і не перастане пеніцца:

Прамытую сачавіцу трэба абавязкова падсушыць – пазней будзем яе абсмажваць:

Цыбулю і моркву нарэзаць на кубікі сярэдняга памеру:

Пасераваць цыбулю ў сметанковым масле да празрыстага:

Усыпаць муку і крыху абсмажыць:

Калі выкарыстоўваеце таматавую пасту, дадаць яе да цыбулі і таксама злёгку абсмажыць:

Пакласці моркву і абсмажваць яшчэ пару хвілін:

Засыпаць сачавіцу і, зноў жа, крыху абсмажыць.

Перакласці ў рондаль.
💡Дарэчы, усе вышэйпералічаныя маніпуляцыі можна рабіць адразу ў рондлі – каму як зручней:

Уліць гарачую ваду:

Добра перамяшаць і давесці да кіпення.

Закрыць рондаль накрыўкай і варыць на павольным агні, перыядычна памешваючы, пакуль сачавіца і морква не памякчэюць.

Дадаць соль і кмен. Калі кмен не молаты, пажадана расцерці ў ступцы:

Пюраваць суп паглыбным блендэрам:

Варыць яшчэ 4-5 хвілін.

Тым часам прыгатаваць перачны соус. Распусціць на патэльні сметанковае масла, дадаць папрыку (салодкую ці вострую – залежыць ад асабістых густаў). Гатаваць секунд 30-40, зняць з пліты.

Падаваць з дзелькай цытрыны, паліўшы перачным соусам і пасыпаўшы сушанай мятай:

---

☝️ На наступны дзень суп можа істотна загусцець. Тады трэба будзе дадаць крыху вады і закіпяціць.

У некаторых рэгіёнах моркву не выкарыстоўваюць.

Часам замест мукі кладуць бульбу ў якасці загушчальніка.

Выкарыстанне булёну (курынага ці касцявога) замест вады толькі вітаецца.

Замест сметанковага масла можна ўзяць раслінны алей, тады суп цалкам падыдзе веганам.

У Ізраілі такі суп называюць «суп Ісава (Эсава)» ці «суп Якава (Яакава)» – так у Торы завуць вышэйзгаданых старазапаветных братоў.

Ну а турэцкі суп з зялёнай сачавіцы называецца «Yeşil Mercimek Çorbası» («Есіл мерджымек чорбасы»). У яго дадаюць макароны орза, якія формай і памерамі нагадваюць рысавыя зярняткі.

---

Яшчэ адзін вельмі папулярны турэцкі чуп з чырвонай сачавіцы — суп «Эзагелін» , альбо суп нявесты Эза.