Паводле легенды, камамбер з’явіўся ў Нармандыі дзякуючы фермершы Мары Арэль з горада Камамбер. У часе Вялікай французскай рэвплюцыі яна нібыта выратавала ад смерці святара з Бры, які адмовіўся прысягаць на вернасць новастворанай Першай французскай рэспубліцы. На знак падзякі ён адкрыў ёй сакрэт прыгатавання камамберу.

А вось згодна з гісторыяй, сапраўдным традыцыйна лічыўся толькі камамбер з НЕпастэрызаванага малака нармандскіх кароў і сырнага грыба Penicillium camemberti. Ён атрымаў французскі сертыфікат кантролю сапраўднасці паходжання, і цяпер на ім пішуць «Camembert de Normandie».

А вось камамбер з ПАстэрызаванага малака нармандскіх кароў не мае такога сертыфіката, і на ім напісана «Fabriqué en Normandie». Даўнія спрэчкі пра тое, ці варта лічыць сапраўдным такі «пастэрызаваны» камамбер, падыходзяць да завяршэння. Еўрапейскія эксперты сыходзяцца ў меркаванні, юшто новыя штамы сырнага грыба Penicillium camemberti робяць смакі сыроў з непастэрызаванага і пастэрызаванага малака практычна неадрознымі. І таму хутка абодва віды будуць лічыцца сапраўднымі камамберамі і маркіравацца як «Véritable Camembert de Normandie».

☝️Найлепш для запякання выкарыстоўваць які-небудзь з гэтых вышэйзгаданых камамбераў, бо танныя падробкі часам проста НЕ ПЛАВЯЦЦА.

• камамбер — 1 шт.
• мёд — 1-3 ст. л. (але ў цэлым гэта залежыць ад таго, наколькі салодкі хочацца вынік)
• размарын
• інжыр ці вінаград (не абавязкова, але цудоўна)

---

Запякаць можна проста ў «роднай» драўлянай пушцы. Калі сыр прадаваўся без яе – пастарацца знайсці блізкі па форме посуд, каб ён не расцякаўся.

Зрабіць на камамберы насечкі ў выглядзе сеткі (прыкладна на палову глыбіні):

Пакласці мёд. Калі ён зацукраваны – лепш папярэдне расплавіць.
Дадаць размарын:

Запякаць у разагрэтай да 200 градусаў духоўцы, пакуль сыр не пачне плавіцца – хвілін 15-20.

Ідэальна падаваць з абсмажаным ці свежым багетам і інжырам/вінаградам:

---

Перад запяканнем можна зверху дадаць нарэзаныя арэхі – альбо кэш’ю, альбо пласцінкі мiндалю, альбо яшчэ якiя падабаюцца.