Бурыта – гэта тарцілья (аладка), часцей за ўсё пшанічная, у якую загорнута якая-небудзь начынка. «Бурыта» перакладаецца як «вослік».

Адна з версій паходжання назвы сцвярджае, што бурыта падобнае да згорнутых коўдраў для начлегу, якія ў паездках грузілі на аслоў.

Паводле іншай версіі, на восліка можна нагрувасціць клункаў гэтак жа, як у бурыта можна напхаць шмат рознай начынкі – адсюль і назва.

Ёсць яшчэ і трэцяя версія-легенда: маўляў, калісьці вулічны гандляр ежай нядорага прадаваў загорнутае ў тарцільі мяса з гароднінай бедным дзецям у дзяржаўнай школе, ласкава прыгаворваючы: «Трымай, бурыта!». А на слэнгу «бурыта» нібыта азначае не толькі «вослік», але і «гарэза».

Некаторыя мексіканскія кухары лічаць бурыта падвідам така і называюць яго «запячатаны така». З іншага боку, така можна назваць «адкрытым бурыта». Адным словам, ясна, што така і бурыта – блізкія сваякі.

Ніжэй – прыклад на аснове курынага фаршу, смажанай цыбулі, салодкага перцу, кукурузы і фасолі.

Аснова:

• курыны фарш – 500 г
• тарцільі – 4 шт.
• фасоля кансерваваная – бляшанка
• кукуруза кансерваваная – бляшанка
• цыбуля рэпкавая – 1 вялікая цыбуліна
• перац салодкі – 1 вялікі
• таматавая паста – 1 ст. л. альбо аблупленыя памідоры (2 сярэдніх)
• часнок – 3-4 зубцы
• соль, перац, спецыі (кінза, арэгана, базілік, кмен, кардамон, чабор…)

Дадаткі

• соус «Піка-дэ-гая»
• соус «Гуакамоле»
• смятана
• цёрты сыр (цвёрды, звычайна чэдар)
• цыбуля зялёная – 1 пучок
• зеляніна (па жаданні)
• … (што падабаецца)😉

---

Цыбулю нарэзаць паўколцамі і абсмажыць да залацістага:

Курыны фарш абсмажыць практычна да гатовасці:

Дадаць душаны часнок, абсмажваць яшчэ хвіліну.

Пакласці пасераваную цыбулю:

Дадаць дробна насечаны салодкі перац і абсмажваць да з’яўлення перачнага водару:

Дадаць спецыі і яшчэ злёгку абсмажыць. Фарш павінен увабраць водар спецый:

Дадаць таматавую пасту альбо аблупленыя нацёртыя памідоры і яшчэ крыху абсмажыць: пасту – каля хвіліны, памідоры – да выкіпання вадкасці:

Засыпаць фасолю і кукурузу:

Тушыць хвілін 5-7 да гатовасці – пакуль амаль уся вадкасць не выпарыцца.

Праверыць на соль, спецыі.

На тарцілью пакласці начынку з фаршу і фасолі і дадаць тое, чаго хочацца, з раздзелу «Дадаткі» – напрыклад, зялёную цыбулю і нацёрты сыр, альбо сыр і сальсу.

Згарнуць тарцільі ў трубачкі. У класічным варыянце бурыта запячатваюць з абодвух бакоў – так зручней прадаваць на вынас. Але гэта не абавязкова, бо даволі зручна есці іх пры дапамозе нажа з відэльцам:

Пажадана падаваць са смятанай, сальсай «Піка-дэ-гая» ці з гуакомоле (можна ўсё разам):

---

У Амерыцы і Мексіцы папулярна вільготнае бурыта. Робіцца вельмі проста.

Гатовыя бурыта выкладваюць на бляху ці ў нейкую іншую форму:

Заліваюць чырвоным чылі соусам (з пажаданай ступенню вастрыні) і пасыпаюць нацёртым сырам (звычайна чэдар):

Запякаюць да гатовасці пры тэмпературы 180-200 °C хвілін 10-15 (залежыць ад памеру):

Ну і, вядома, вільготнае бурыта заўсёды ядуць з талеркі пры дапамозе нажа і відэльца, а не рукамі.

---

Гэта тыповы кулінарны канструктар, дзе можна выкарыстоўваць любую гародніну, зеляніну, мяса ці фарш.

У Амерыцы часта дадаюць рыс (і даволі шмат, што не заўсёды смачна).

Бурыта можа быць і без мяса – тады за базу бяруць рыс і штосьці бабова-кукурузістае.

Смажаныя ў фрыцюры бурыта называюцца «чымічанга».